آنا که هم به اقیانوس و هم به مهندسی عشق می‌ورزید، تصمیم گرفت با استفاده از علم مهندسی، به کمک اقیانوس‌ها برود.
ریحانه صادقی - آنا دو (Anna Du) در سیزده سالگی و پس از یک دوره پیوسته جمع‌آوری کیسه‌ها و بطری‌های پلاستیکی در سواحل نزدیک محل زندگی‌اش، تصمیم به ساختن زهپاد یا زیردریایی هدایت‌پذیر از راه دور (ROV) برای شناسایی میکروپلاستیک‌های موجود در کف دریا گرفت.
آنا خیلی خوب می‌دانست که خطر میکروپلاستیک‌ها به‌مراتب بیش از پلاستیک‌هایی است که از سطح سواحل جمع می‌کرد، زیرا آن تکه‌های کوچک خطرناک وقتی وارد آب اقیانوس شوند تقریبا از موجودات و ارگانیزم‌های زنده بسیار کوچکی مانند پلانکتون‌های غیرقابل‌تشخیص خواهند بود.
همین باعث می‌شود میکروپلاستیک‌ها به‌راحتی وارد چرخه غذایی شوند.
آنا که هم به اقیانوس و هم به مهندسی عشق می‌ورزید، تصمیم گرفت با استفاده از علم مهندسی، به کمک اقیانوس‌ها برود. او نمونه‌های اولیه دستگاهش را در حیاط پشتی خانه‌شان ساخت و با وجود شکست‌های متعدد، هیچ‌وقت دلسرد نشد و از ادامه دادن دست برنداشت.
سیستم شناسایی زهپاد آنا از یک دوربین اشعه فروسرخ و فناوری هوش مصنوعی برای درخشان نشان‌دادن میکروپلاستیک‌های کف اقیانوس استفاده می‌کند. این اختراع آنا در نمایشگاه‌های علمی ملی برای او جوایز بسیاری به ارمغان آورد.
به‌تازگی هم توجه گروه میکروپلاستیک مؤسسه اقیانوس‌نگاری وودز هول (Woods Hole) را به خود جلب کرده است. آنا هم‌چنین در سال ۲۰۱۹ توانست برنده جایزه بارون شود.
barronprize.org